Twoja szczerość i uważność to bezpieczeństwo dziecka
Rodzicu, Opiekunie – Twoja szczerość to tarcza ochronna dla Twojego dziecka.
Edukatorze – Twoja uważność to klucz do bezpiecznej i mądrej pracy z grupą.
Chodzi o dzieci, ich bezpieczeństwo i prawo do godności.
Coraz więcej wyzwań
Coraz więcej dzieci zmaga się z trudnościami, których nie zawsze widać gołym okiem.
To mogą być zaburzenia ze spektrum autyzmu, ADHD, niepełnosprawności intelektualne, problemy emocjonalne lub inne wyzwania zdrowotne.
A jednak – bardzo często edukatorzy, instruktorzy czy nauczyciele nie są o tym informowani. Ani przez rodziców, ani przez opiekunów, ani przez szkołę.
Tymczasem chodzi tu nie tylko o komfort, ale o bezpieczeństwo dziecka i całej grupy.
Dlaczego to takie ważne?
- Dziecko z orzeczeniem lub trudnościami może reagować inaczej niż reszta grupy. Prowadzący, nie mając wiedzy, nie będzie w stanie zadbać o odpowiednie warunki.
- Brak informacji może prowadzić do zagrożeń zdrowotnych, konfliktów w grupie lub wykluczenia dziecka.
- To także kwestia szacunku dla pracy edukatora, który odpowiada za bezpieczeństwo wszystkich uczestników.
Fakty prawne
Konwencja o Prawach Dziecka (ONZ) mówi jasno: każde dziecko ma prawo do bezpieczeństwa, szacunku i wsparcia adekwatnego do swoich potrzeb.
Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich podkreśla, że każdy, kto posiada wiedzę o sytuacji zagrażającej dziecku, ma obowiązek reagować i informować odpowiednie instytucje lub osoby.
Zatajanie istotnych informacji o stanie zdrowia lub potrzebach dziecka może być traktowane jako zaniedbanie obowiązków opiekuna.
Skąd wynika milczenie?
Rodzice czasem:
- obawiają się stygmatyzacji dziecka,
- liczą, że „jakoś to będzie”,
- mają złe doświadczenia z brakiem akceptacji.
Jednak przemilczenie prawdy nie chroni dziecka – wręcz przeciwnie.
Jakie są konsekwencje?
Dla dziecka: brak dostosowanego wsparcia, ryzyko wypadku, izolacja od grupy, obniżone poczucie własnej wartości.
Dla grupy: zaburzenie dynamiki, konflikty, brak poczucia bezpieczeństwa.
Dla rodzica lub opiekuna: odpowiedzialność prawna i moralna – w razie wypadku lub incydentu sąd ocenia nie tylko działania prowadzącego, ale także to, czy rodzic rzetelnie przekazał informacje.
Co możemy zrobić?
- Rodzice – mówcie wprost.
To nie etykieta, lecz troska o bezpieczeństwo dziecka. - Edukatorzy – pytajcie aktywnie.
Na początku zajęć warto mieć formularz lub krótką ankietę, by zebrać potrzebne dane. - Instytucje – wspierajcie transparentność.
Organizatorzy mogą wprowadzić obowiązek zgłaszania szczególnych potrzeb dziecka. - Wszyscy – pamiętajmy o wzajemnym szacunku.
Wspólnie tworzymy przestrzeń, w której każde dziecko czuje się bezpiecznie i widziane.
Zmiana zaczyna się od Ciebie
To od nas – rodziców, edukatorów i instytucji – zależy, czy dzieci będą mogły rozwijać się w bezpiecznym, wspierającym środowisku.
Joanna Kołodziej
